Y U S U F K. D U R A N

maviye dalar gözlerin umuda açılan bir kapı gülümsemen ufukta bir yelken deniz altına serilmiş rüzgar gamzelerini okşar saçların dalga dalga maviye dalar gözlerin kapılma sen bu ahenge yusuf kenan duran Ziyaretiniz için teşekkürler. Yorumlarınızı bekliyoruz.

Yazmaktan kaçış, belki de bir korku bu. Başlamak, ama nasıl? Bitirmek, ama nasıl? Yazmak, ama nasıl? Bir kaç cümleden öteye geçemeyen yakarışlarım var, kendimimle yüzleşmem, korkularım, efeliklerim, efendiliklerim var. Zihnim paramparça. Kalemim soğuk ve karanlık bir odada. Yalnızlığım başucumda. Bir şeyler yapmam gerek. Ziyaretiniz için teşekkürler. Yorumlarınızı bekliyoruz.

yalnız, düşüncelere boğulmuş bir insan. kendi dünyasında yapayalnız, kovulmuş, kaçmış, kendi karanlığında bir sığınak derdinde olan bir insan. Sanırım bir çoklarından oldukça farklıyım. en azından etki edebildiğim kadarıyla çevremden. hatıra gelmeyecek bir ismim, bir benliğim var. Yağmurda yalnız, sokakta yalnız, sigarada yalnız. dumanın dağılışını izlemek bile huzur veriyor. Şehrin uğultusundan kaçan insanları anlamıyorum. belki de onları anlamadığımdan veyahut anlamak istemediğimden buradayım. Karanlık bir oda da, klavyenin hemen ucunda. sadece parmak mesafesi kadar uzakken dünyaya, neden dokunamıyorum? yusuf kenan duran

Düşüncelerimi anlatan kelimelerin git gide anlamsızlaştığını fark ettim. An geliyor, her şey birbiri ardına yitiriyor kendini. Kalabalığın orta yerinde sessiz bir uğultu halini alıyor yaşamak. Nedensiz, çaresiz, yalnız. An gelir, bir adın bile kalmaz geriye. Dikkat et kendine. Ziyaretiniz için teşekkürler. Yorumlarınızı bekliyoruz.

gönlümüzde bir yıkıntı nasıl anlatsam sana bunu bir kabusuniçinde yalnızlar sokağı mıydı o geçtiğimiz sokak yoksa bir baharın son demlerinden arda kalan bir kaç satırla beraber kaybolan uzun bir hikaye yusufkenanduran Ziyaretiniz için teşekkürler. Yorumlarınızı bekliyoruz.